Przez kilka ostatnich lat kolekcjonowałam teksty pisane w getcie łódzkim. Szczególnie interesowały mnie te, które poświęcono postaci Chaimowi Mordechajowi Rumkowskiego. Napisanie niektórych z nich, mam tu na myśli zapisy oficjalne i półoficjalne zlecił on sam, inne, takie jak wierszowane i prozatorskie utwory pochwalne oraz pamflety czy satyry inspirowała jego postać. Moją kwerendę prowadziłam naiwnie przekonana o tym, że pisanie o tekstach, śledzenie tekstowych twarzy ich bohatera – MCHR, że wyłuskiwanie z nich jego kolejnych kreacji zwalnia mnie z obowiązku konfrontowania się z jego biografią, z zaświadczoną liczbą danych składających się na jego pozatekstowe życie, na jego prawdziwą egzystencję. Pytana o cel mojej pracy zawsze dopowiadałam, że nie piszę jego biografii a tylko analizuję dostępne mi o nim zapisy, że dociekam, jak, a czasem i po co, zostały skonstruowane. Tymczasem kolejne lektury, dokumenty, szczególnie zapisy mów Rumkowskiego, zaczęły mi uzmysławiać konieczność zwrotu ku biografii, wskazywać na nieodzowność dokonania pewnych podstawowych ustaleń dotyczących kolei jego życia, szczególnie losów przedwojennych, których rozpoznanie wydało mi się niezwykle pomocne w rozumieniu jego gettowej historii.